De geschiedenis van Albanie begint in de prehistorie van de Balkan staten rond 3000 voor Christus. Het gebied werd in de oudheid geregeerd door de Illyriërs en Thraciërs en kwam later onder Romeins, Byzantijns en Ottomaans bewind. Het moderne grondgebied van Albanië bestond niet in het verleden en is min of meer een samenrapen van delen van de oude Romeinse provincies van Dalmatië (Zuid Illyricum), Macedonië (Epirus Nova) en Moesia Superior. Het gebied bleef onder Romeinse en Byzantijnse controle tot de Slavische migratie in de 9e eeuw.
De basis voor de Albanese staat werd in de Middeleeuwen gevormd door het staatje Arbër en een Siciliaanse vestiging dat bekend stond als het Middeleeuwse koningshuis van Albanië. Het gebied was onderdeel van het Servische rijk, maar kwam in handen van het Ottomaanse rijk in de 15e eeuw. Het bleef onder de controle van de Ottomanen als de provincie van Rumelia tot in 1912 toen de eerste Albanese staat werd uitgeroepen, kort nadat het gebied was binnengevallen door het koninkrijk van Servië. Door de jaren heen hebben de Albanezen vele oorlogen uitgevochten en de belangrijkste held van Albanië is Gjergj Kastrioti Skanderbeg. Toen Albanië door de Eerste Balkanoorlog werd afgesneden van het Ottomaanse Rijk, riep het op 28 november 1912 zijn onafhankelijkheid uit. Delen van Albanië werden bezet door Servië, Montenegro en Griekenland, maar onder druk van vooral Oostenrijk-Hongarije en Italië werd het land door de internationale gemeenschap erkend. Alleen Montenegro zette het beleg van de noordelijke stad Shkodër door en Griekenland bezette Noord-Epirus in het zuiden van het land. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog trokken de verschillende partijen zich terug onder dwang van de Verenigde Staten.
Voor een korte periode was Albanië een koninkrijk (van 1914 tot 1925) en voor een nog kortere periode een Albanese republiek (van 1925 tot 1928). Toen werd Albanië weer een koninkrijk onder leiding van Ahmet Zogu, een voormalig krijgsheer. In 1928 kroonde hij zichzelf tot koning Zog (van 1928 tot 1939). Vlak voor de 2e wereld oorlog werd Albanië door Italië bezet. Na deze oorlog werd Albanië een communistische staat met als leider Enver Hoxha. Na de dood van Hoxha werd Ramiz Alia leider en na de val van het communistische regime in 1990 werden er verkiezingen uitgeschreven in maart 1992. In 1997 brak in het land anarchie uit, na de ineenstorting van piramidefondsen die veel beleggers tot een compleet bankroet had gedreven. Een onstabiele economische periode zorgde ervoor dat veel Albanezen het land verlieten van wie de meeste naar Italië, Griekenland, Zwitserland, Duitsland en Noord Amerika vertrokken. In het jaar 2009 werd Albanië onderdeel van de NAVO en het land probeert momenteel lid te worden van de EU. De laatste 20 jaar is Albanië relatief stabiel en zijn ook veel Albanezen teruggekeerd naar hun geboorte gebieden.
